Budynek starego ratusza można dziś znaleźć pod nr 210, w południowej części Placu Pokoju, nieopodal kościoła p.w. św. Wawrzyńca. Stary ratusz należy do najstarszych zabytków miasta, ale niestety jest niezamieszkały i bardzo zaniedbany. W najbliższym czasie planowana jest rekonstrukcja budynku, do którego przeniesiona zostanie Miejska Informacja Turystyczna.

Nowy Ratusz we Vrchlabi znajduje się w południowej części Placu Masaryka. Pierwotny renesansowy budynek został przebudowany w latach 1732-1737 przez architekta Jana Jiřího Seehaka na ratusz barokowy. W tym czasie właścicielem miasta był hrabia Vaclav Morzin – miłośnik modnej wówczas architektury barokowej, mecenas sztuki i muzyki, któremu Antonio Vivaldi dedykował słynne Cztery Pory Roku. Pierwotnie w piwnicach była gospoda, około roku 1848 roku była to gospoda „Pod Zielonym Winogronem”, a także siedziba straży miejskiej. Dziś w piwnicach funkcjonuje market handlowy.

Na parterze znajdowała się sala obrad, w której obecnie mieści się Miejska Informacja Turystyczna. Wieża ratusza została uszkodzona w czasie burzy w roku 1801. Odbudował ją syn byłego burmistrza Josef Lamb, młody mistrz blacharski. Kolejna przebudowa wieży miała miejsce w roku 1859 roku. Następna przebudowa budynku i wieży odbyła się w roku 1913, a ostania, wykonana w duchu renesansu, w roku 1927, pod kierunkiem architekta miejskiego Hansa Knolla. Odświeżenie i odmalowanie elewacji oraz gruntową przebudowę wnętrz, przystosowującą pomieszczenia dla potrzeb dzisiejszego magistratu dokonano w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku.

Narożnikowa budowa ratusza Vrchlabi ma główną fasadę w pierzei ulicy. W osi szczytu nad oknem umieszczono dzwon, a nad nim zegar miejski. Szczyt wieńczy czworokątna, przysadzista wieża, nakryta barokowym hełmem baniastym z prześwitem. Podcienia wsparte są na graniastych słupach wykonanych z czerwonego piaskowca. Nad środkową arkadą kamienny kartusz z herbem miasta Vrchlabi nakryty koroną królewską. Pod herbem napis i data: „Renov 1913”.

Horyzontalna dwukondygnacyjna elewacja od strony placu posiada osiem osi okiennych.

Portal wejściowy do ratusza obramowany jest opaskami z piaskowca Przy wejściu kamienna tabliczka z zatartym napisem i datami 1733-37, wskazującymi daty barokowej przebudowy magistratu.

Czworokątna sień nakryta jest sklepieniem krzyżowym a na wprost wejścia na ścianie widnieje stiukowy herb miasta. Wewnątrz znajduje się kamienna ława i kamienne profilowane obramienie drzwi. Są to praktycznie jedyne architektoniczne ślady historycznej przeszłości ratusza we wnętrzu. Obok duża sala, w której znajduje się punkt Miejskiej Informacji Turystycznej – historyczna sala obrad. Pozostałe pomieszczenia są gruntowanie odremontowane, przystosowane dla osób niepełnosprawnych, wyposażone w windy i wszelkie niezbędne dziś udogodnienia. W ty budynku jest biuro burmistrza oraz siedziby kilku wydziałów. Pozostałe biura magistratu znajdują się w zamku

Zamek we Vrchlabi jest jedną z pierwszych renesansowych budowli na terenie ówczesnych Czech. Jest to budowla na rzucie czworokąta, trzykondygnacyjna, która w narożnikach posiada typowe ośmioboczne wieże, W roku 1820 zamek został pozbawiony wałów i fosy oraz pozostałych elementów obronnych, a wewnątrz przebudowany. Pierwotne cztery kondygnacje zastąpiono trzema. W roku 1890 dostawiono nowy arkadowy portyk balkonowy z motywem palladiańskim

We wnętrzu wielka sień nakryta sklepieniem kolebkowym w której oprócz intarsjowanych drzwi w klasycystycznych portalach, na ścianach wiszą obrazy ostanich karkonoskich niedźwiedzi oraz trofea myśliwskie. Na pierwszym piętrze znajduje się sala dawnej biblioteki, której ściany obłożone są drewnem zdobionym snycerką

W pałacowych pomieszczeniach zachowały się stiukowe stropy z XVII wieku oraz bogato zdobione snycerką drewniane wyposażenie: meble, okładziny . Bardzo intersujący jest stojący w jednym z pomieszczeń drugiego piętra – renesansowy piec kaflowy z 1545 roku z biblijnymi, polichromowanymi motywami na kaflach. Za czasów Kryštofa z Gendorfu piec stał w reprezentacyjnej sali rycerskiej i dziś jest jedynym zachowanym elementem pierwotnego wyposażenia pałacu. Piec stoi na delikatnych ceramicznych słupkach. Zwieńczenie pieca stanowi rodzaj attyki i półkolisty szczyt, w którym widnieje herb księstwa legnicko-brzeskiego i data: „1545” oraz dewiza która tłumaczy się: „Boże słowo trwa na wieki”. Legnicko-brzeski herb wskazuje na śląskie pochodzenie pieca. Być może był to dar któregoś z książąt śląskich dla Kryštofa Gendorfa. Prawie identyczny piec znajdował się w dworze Czarne – pod Jelenią Górą, a następny na zamku w Brzegu nad Odrą.

Miniatura pałacu znajduje się w Parku Miniatur Dolnego Śląska w Kowarch, jako jedyna czeska budowla spośród ponad 50 miniatur dolnośląskich.

Opracował: Andrzej Mateusiak, 2011.